Κατηγορία: Κείμενα μας

Μάης του 2011, εβδομάδα 2η

Στιγμές-σκηνές που θα ήθελες να ξεχάσεις, μια καθημερινότητα που πας να συνηθίσεις, σημειώσεις
ΜΙΑ ΑΝΑΓΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ

Νύχτα, Δευτέρα προς Τρίτη, 10 Μάη, 5 π.μ., στις “δύσκολες” γειτονιέςτης Αθήνας: o Μανώλης Καντάρης, καθώς ετοιμαζόταν να συνοδεύσει την ετοιμόγεννη γυναίκα του στο μαιευτήριο, δολοφονείται με μαχαιριές από αγνώστους, πιθανόν τρεις, για να του πάρουν μια βιντεοκάμερα που κρατούσε.Στις δύσκολες γειτονιές του κέντρου. Στο υποβαθμισμένο κέντρο της Αθήνας. Αυτό, όπου η κοινωνία των πλουσίων και φτωχών, στην οποία ζούμε, δημιούργησε, δημιουργεί και θα συνεχίσει -όσο υπάρχει- να δημιουργεί “γκέτο”, ανθρώπινες χωματερές, όπου προσπαθεί να κρύψει την εξαθλίωση των πολλών. Σ’ έναν κόσμο όπου το κέρδος επιβάλλεται στην κοινωνία, η ολοένα αυξανόμενη φτώχεια και η απουσία κοινωνικής αλληλεγγύης, οδηγούν στην εξαθλίωση, στην απώλεια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, στην υποτίμηση ως την απαξίωση της ανθρώπινης ζωής. Το έγκλημα αυτό δίνει την αφορμή για να βγουν στους δρόμους, με τα καδρόνια και τα μαχαίρια στα χέρια, χωρίς κανένα σεβασμό στη μνήμη και την οικογένεια του νεκρού, αυτοί που εδώ και χρόνια ονειρεύονταν και προετοίμαζαν “κρυστάλιννες νύχτες” και εκκαθαρίσεις αυτών που θεωρούν ξένους.

Μεσημέρι, Τετάρτη 11 Μάη, στο τέλος μιας απεργιακής πορείας, οδός Πανεπιστημίου: Μανιασμένη επίθεση των ΜΑΤ, με υπέρμετρη και αδικαιολόγητη βία, στόχος το να εκφοβίσουν αυτούς που συνεχίζουν να διαμαρτύρονται, χωρίς να νοιάζονται αν θα σκοτώσουν. Ξύλο και νέου τύπου χημικά στους διαδηλωτές. Ο Γιάννης Καυκάς μεταφέρεται στο νοσοκομείο βαριά τραυματισμένος, χειρουργείται εσπευσμένα. Ως σήμερα παλεύει για τη ζωή.

Στα “ψιλά”: Από τα χτυπήματα των ΜΑΤ στην πορεία και των φασιστών κατά τη διάρκεια των καθημερινών πογκρόμ, δεκάδες στα νοσοκομεία. Καθημερινές επιθέσεις σε δρόμους, σε πλατείες, μαγαζιά μεταναστών, καταλήψεις, χώρους που στεγάζουν πρωτοβουλίες και προσπάθειες για την αλλαγή του υπάρχοντος. Μια επίθεση στο Α.Τ. Εξαρχείων, δίπλα στην λαϊκή, έκρηξη μιας μηχανής, τραυματισμός 3 ατόμων, ένας ως σήμερα παλεύει για την ζωή. Eνας 21χρονος μετανάστης από το Μπαγκλαντές, ένας “ξένος” χωρίς όνομα, δολοφονείται με μαχαιριές, από αγνώστους που μιλούσαν ελληνικά. (Ακόμα κι αν δεν ξέρουμε με απόλυτη βεβαιότητα ποιοι και γιατί τον σκότωσαν, είμαστε ωστόσο σίγουροι ότι αν δεν είχε συμβεί τις μέρες που οι φασίστες έχουν εξαπολύσει ένα ανελέητο ανθρωποκυνηγητό στους δρόμους της Αθήνας, δεν θα είχαμε ακούσει τίποτα γι’ αυτό).

Ανάμεσα σ’ όλα αυτά δεν μπορούμε να δούμε και να δεχτούμε καμία εξήγηση τύπου “έγκλημα και τιμωρία”. Η σύνδεση ανάμεσα τους δεν μπορεί να είναι άλλη από την αντιμετώπιση των ζωών μας σαν ζωές χωρίς ιδιαίτερη αξία, είναι η προσπάθεια από κάθε είδους εξουσίες, παραεξουσίες, εξουσιαστές και πρωτοπορίες να μας δείξουν ότι στον πόλεμο είμαστε αναλώσιμοι. Εδώ όμως δεν έχουμε έναν πόλεμο συμμοριών, δυο άκρων που συγκρούονται, όπως με επιμονή παρουσιάζουν οι εφημερίδες και οι τηλεοράσεις. Έχουμε έναν πόλεμο που έχουν κηρύξει οι λίγοι στους πολλούς, αυτοί που θεωρούν εαυτούς ισχυρούς σ’ αυτούς που θεωρούν αδύναμους, σ’ αυτούς που τους θέλουν φοβισμένους, υποταγμένους. Είναι ένας πόλεμος για το παρόν και το μέλλον της κοινωνίας μας, όπου οφείλουμε να απαντήσουμε με όπλα τη συλλογική αντίσταση και την αλληλεγγύη. Στους κοινωνικούς αγώνες δεν χωράν άκαιρες, άστοχες και ανεύθυνες ενέργειες, πρακτικές τυφλών κτυπημάτων και λογικές παράπλευρων απωλειών αφού δεν στρέφονται ενάντια στον κοινό μας εχθρό αλλά στα ίδια τα μέλη της κοινωνίας.

Δεν αποτελεί ιστορική πρωτοτυπία κοινωνίες σε οικονομική και κοινωνική κρίση να κατευθύνονται προς τον φασισμό: Τα δύο μεγάλα όπλα της πολιτικής και της οικονομικής εξουσίας, του κράτουςκαι του καπιταλισμού, είναι ο εκφοβισμός αυτών που αντιστέκονται και η εφαρμογή του “διαίρει και βασίλευε”. Οι φασίστες είναι οι καλύτεροι στρατιώτες τους, τα πιόνια τους.

Είναι ντροπή, συνενοχή, το να κοιτάμε αμέτοχοι και βουβοί τους φασίστες να εξαπολύουν φονικά πογκρόμ, να επιτίθενται σ’ όλους αυτούς που θεωρούν ξένους, εχθρούς, κατώτερους.

Είναι ντροπή, συνενοχή, το να μην αντισταθούμε…

 

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ
ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

Πρωτοβουλία αλληλεγγύης στους μετανάστες (Ξάνθη)
venna.espivblogs.net
venna@espiv.net

(κείμενο που μοιράστηκε σήμερα, 17 Μάη 2011, στην κεντρική πλατεία της Ξάνθης)

Κατά τη διάρκεια της σημερινής 3ωρης στάσης εργασίας- κατάληψης του Δημαρχείου Ξάνθης από τους διαμαρτυρόμενους δημοτικούς υπαλλήλους, πραγματοποιήθηκε ακόμα μια παρέμβαση συμπαράστασης στον αγώνα των 300 μεταναστών απεργών πείνας, από την Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στους Μετανάστες. Οι αγωνιζόμενοι υπάλληλοι του δήμου έδειξαν έμπρακτα ότι η αλληλεγγύη είναι το όπλο όλων μας. Ακολουθεί δελτίο τύπου.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Σήμερα 22/02/2011

μέλη της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στους Μετανάστες και μεμονωμένα αλληλέγγυα άτομα από την πόλη της Ξάνθης, πραγματοποιούμε ακόμα μια δράση έμπρακτης αλληλεγγύης στην πανελλαδική απεργία πείνας των 300 εργατών μεταναστών που  διανύει την 29η μέρα, με αποτέλεσμα πλέον η ίδια τους η ζωή να βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο.
Γι’ αυτό παρεμβαίνουμε με τη φυσική μας παρουσία στο ήδη κατειλημμένο από δημοτικούς υπαλλήλους Δημαρχείο της πόλης μας και στέλνουμε με μορφή φαξ το κείμενο της συνέλευσης των απεργών μεταναστών και το κείμενο της χθεσινής τους ανακοίνωσης, στα εξής Υπουργεία: Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης- Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης- Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης- Προστασίας του Πολίτη-  Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, καθώς και σε Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (εφημερίδες, τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά κανάλια της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και της Θράκης).

* Ο ΑΓΩΝΑΣ  ΤΩΝ  ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΓΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΑΓΩΝΑΣ!

* Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ!

* Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ 300 ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ!

https://venna.espivblogs.net/

Κείμενο Απεργών Μεταναστών, Ιανουάριος 2011

Είμαστε μετανάστες και μετανάστριες από όλη την Ελλάδα. Ήρθαμε εδώ διωγμένοι από τη φτώχια, την ανεργία, τους πολέμους, τις δικτατορίες. Οι πολυεθνικές της Δύσης και οι πολιτικοί υπηρέτες τους στις πατρίδες μας, δεν μας άφησαν άλλη επιλογή από το να ρισκάρουμε τις ζωές μας 10 φορές για να έρθουμε μέχρι την πόρτα της Ευρώπης. Η Δύση που καταληστεύει τον τόπο μας, με το απείρως καλύτερο βιοτικό επίπεδο από εκεί, είναι για μας η μοναδική ελπίδα να ζήσουμε σαν άνθρωποι. Ήρθαμε (με κανονική ή όχι είσοδο) στην Ελλάδα και δουλεύουμε για να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας. Βρισκόμαστε στην αναξιοπρέπεια και στο σκοτάδι της παρανομίας για να ωφελούνται οι εργοδότες και οι υπηρεσίες του κράτους από την άγρια εκμετάλλευση της εργασίας μας. Ζούμε από τον ιδρώτα μας και με το όνειρο κάποια στιγμή να αποκτήσουμε ίσα δικαιώματα με τους έλληνες συναδέλφους.

Τον τελευταίο καιρό τα πράγματα έχουν γίνει πολύ δύσκολα για εμάς. Όσο κόβονται οι μισθοί και οι συντάξεις, όσο ακριβαίνουν τα πάντα, τόσο ο μετανάστης παρουσιάζεται ως φταίχτης, ως ο υπαίτιος για την εξαθλίωση και την άγρια εκμετάλλευση των ελλήνων εργαζομένων και μικροεπιχειρηματιών. Η προπαγάνδα φασιστικών και ρατσιστικών κομμάτων και οργανώσεων έχει πλέον γίνει η επίσημη γλώσσα του κράτους για το μεταναστευτικό. Η φρασεολογία τους αναπαράγεται πλέον αυτούσια από τα ΜΜΕ όταν μιλάνε για εμάς. Οι «προτάσεις» τους πλέον εξαγγέλλονται ως κυβερνητικές πολιτικές. Τείχος στον Έβρο, πλωτά στρατόπεδα και ευρωστρατός στο Αιγαίο, πογκρόμ και τάγματα εφόδου στις πόλεις, μαζικές απελάσεις. Πάνε να πείσουν τους έλληνες εργαζόμενους, πως συνιστούμε ξαφνικά απειλή για αυτούς, πως εμείς φταίμε για την πρωτοφανή επίθεση που δέχονται από τις ίδιες τους τις κυβερνήσεις.

Η απάντηση στο ψέμα και στη βαρβαρότητα πρέπει να δοθεί τώρα και θα την δώσουμε εμείς οι μετανάστες και μετανάστριες. Μπαίνουμε μπροστά με τη ζωή μας για να σταματήσουμε τώρα την αδικία σε βάρος μας. Ζητάμε την νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών, ζητάμε ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους έλληνες εργαζομένους και εργαζόμενες. Ζητάμε από τους έλληνες συναδέλφους μας εργαζομένους, από κάθε άνθρωπο που τώρα υποφέρει κι αυτός από την εκμετάλλευση του ιδρώτα του, να σταθεί δίπλα μας. Να στηρίξει τον αγώνα μας, για να μην αφήσει να επικρατήσει και στο δικό του τόπο το ψέμα και η αδικία, ο φασισμός και η απολυταρχία των πολιτικών και οικονομικών ελίτ. Αυτό δηλαδή που έχει επικρατήσει και στις δικές μας πατρίδες και μας ανάγκασε να ξενιτευτούμε για να μπορέσουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, εμείς και τα παιδιά μας.

Δεν έχουμε άλλο τρόπο για να ακουστεί η φωνή μας, για να μάθετε το δίκιο μας. Τριακόσιοι (300) από εμάς ξεκινάμε Πανελλαδική Απεργία Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στις 25 του Γενάρη. Βάζουμε την ζωή μας σε κίνδυνο, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν είναι ζωή αυτή για έναν αξιοπρεπή άνθρωπο. Προτιμούμε να πεθάνουμε εδώ, παρά τα παιδιά μας να ζήσουν αυτά που περάσαμε εμείς.

Ιανουάριος 2011
Η Συνέλευση των μεταναστών απεργών πείνας

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΩΝ 300 ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ

Για μας νομιμοποίηση δεν είναι ένα γενικό και αόριστο σύνθημα. Δεν θέλουμε να ακούγονται προτάσεις ερήμην μας. Νομιμοποίηση για μας σημαίνει πολλά και συγκεκριμένα πράγματα. Μεταξύ άλλων, πρώτα και κύρια:

Την χορήγηση όπως δικαιούμαστε, κανονικής άδειας παραμονής και εργασίας στους 300 απεργούς πείνας, που με κίνδυνο της ζωής μας διεκδικούμε τα αυτονόητα για όλους.

Καθώς επίσης και:
–    Την αποσύνδεση των αδειών παραμονής από τα ένσημα.
–    Την επαναφορά σε καθεστώς νομιμότητας όλων όσων έχασαν τις
άδειές τους για το λόγο αυτό.
–   Την δικαίωση όλων όσων πήραν απόρριψη το 2005, αφού έγινε δεκτή
η κατάθεση φακέλου και υποχρεώθηκαν να καταβάλλουν χιλιάδες ευρώ
ο καθένας.
–   Την θέσπιση μιας μόνιμης και ανοιχτής διαδικασίας
πλήρους  νομιμοποίησης που θα εξετάζει σε διαρκή βάση τα αιτήματα.
–    Την εγκατάλειψη κάθε σκέψης ποινικοποίησης των συντρόφων
μας αλληλέγγυων, που μας συμπαραστέκονται και καλούνται ως
ύποπτοι αξιόποινων πράξεων από τις αρχές.

Και άλλα πολλά…

Όποιος στα σοβαρά θέλει να ασχοληθεί με την απεργία μας και να αποτρέψει μια μαζική ανθρωπιστική καταστροφή στην Ελλάδα,  θα πρέπει να έρθει επίσημα και απευθείας σε επαφή μαζί μας και η όποια συζήτηση να περιστραφεί στην ικανοποίηση των παραπάνω.
Κάθε άνθρωπος αξίζει αξιοπρεπή ζωή και εργασία
Η απεργία πείνας θα νικήσει

Αθήνα-Θεσσαλονίκη
21-2-2011  /  28η μέρα απεργία πείνας
Οι 300 απεργοί πείνας

…is what is written on the banners of 300 immigrants who are on a hunger strike in Athens and Salonika, since January 25, claiming the legalization of all immigrants and the consolidation of equal and social rights. This mass hunger strike consists a desperate, but also determined answer to the choices, the attitude and the practices on the authority’s as well as the society’s part, against immigrants.

The so far practiced Greek immigration politics has shown a series of laws and measures, which are in fridge of human rights and contribute to the distinction of working hands.

Concisely:

• Armed repulsion chasing of uniformed against debased people, in land and water boarders, ports and transference stations,
• Keeping new coming immigrants in modern concentration camps, where full police arbitrariness, cold , fear, illnesses, dirt, crush and ignorance preponderate,
• Thousands of unexamined asylum applications,
• Wild pogroms and ‘cleaning’ operations, including beating, prosecutions and deportations,
• Xenophobic and racist propaganda of media, aiming at the public opinion guidance,
• Huge, as well as unspecified, number of murdered immigrants from ‘accidental detonations’, ‘unspecified conditions’, ‘pathological causes’, ‘inexplicable suicides’, ‘land mines in Ebro’, ‘droughts in Aegean Sea’ , ‘industrial accidents’, ‘mighty and armed locals’.

The present government intentions are…is what is written on the banners of 300 immigrants who are on a hunger strike in Athens and Salonika, since January 25, claiming the legalization of all immigrants and the consolidation of equal and social rights. This mass hunger strike consists a desperate, but also determined answer to the choices, the attitude and the practices on the authority’s as well as the society’s part, against immigrants.

The so far practiced Greek immigration politics has shown a series of laws and measures, which are in fridge of human rights and contribute to the distinction of working hands.

Concisely:

Armed repulsion chasing of uniformed against debased people, in land and water boarders, ports and transfere the following: ‘Only the legal immigrants will stay in Greece’ (pure and simple derision, as the amount of impetration concerning refuge applicants in Greece is just 1 %!). ‘The boarder security is a matter of national dominance’ (Papoutsis’ declaration in the parliament during the discussion of the bill for the new regime of asylum supply). The differentiation of workers in Greeks and foreigners with –so to say- different goods, contributes to the disorientation of the working class from its real enemy; the system.

The recent action of the pan European, pan armed and hypermodern boarder security, Frontex, in S.E Aegean Sea and the Greek Turkish land boarders, as well as the proclamation for the creation of a fence in Ebro, have in view the materialization of all these political intentions.

The majority of Greek society seems to consent with the legislative and executive commands against the immigrants, as the government ,the political mouthpieces and the media ‘parrots’ present them. Commands that not only contrast the common sense, but also undermine the human dignity.

The unjudicial acceptance and use of the terms-senses ‘illegal’ and ‘smuggled’ immigrants, concerning the people who don’t have credentials, not only verify the former ascertainment , but also undermine the social consciousness, disguise, preserve and turn the social hypocrisy into idealism.

The people who travel from the depths of east and south, that is the depths of poverty, war, dictatorships, hunger, come to the north and the west of ‘higher subsistence level’; the west of ‘respect of human rights’ for a better life. Even if the south itself and the west itself are the culprits of the mainstream situation in their countries.

The majority of Greek society has forgotten its own, not so distant, history of immigration. Recognizing the differentiations of the immigration phenomena , in the way they are fixed from the social and historical conditions of past and present, we ought to, non the less, show off that this history of Greek immigration has been hushed from the school books; it is not shown on TV; it has fallen asleep under the collective unconscious of Albano phobia and Islam phobia; it takes revenge for its luck in the modern slave market of Manolada; it consists a notoriety for the hot headed that scrape along Attiki Square and Igoumenitsa; it accomplishes its moral duty through church commons; it pays off the political duty with symbolic concerts and humanitarian proclamations.

If –taking as possible the validity and credibility of the recent polls- we believe that the social acquiescence for the creation of the fence in Ebro has been assured; if we see the immigrants, the most weak in the social pyramid, as financial competitors in the sphere of capital crisis; if the police state boasts our democracy; if we find rest to the fascists for the comedown of our debased neighborhood, by the political factors that we chose; if we put the struggles for the dismantlement of the Berlin and Israel Walls to the shelve of our political archive; if we boast for our academic society that prizes the extreme right chauvinist educators; if we abide Nazi greetings in our borough councils; if our social and class struggle is confined in claiming rights only for the syndicalistic and political horizontals, then there is only one feeling that we will be carrying to our graves and we will bequeath to our children as well: SHAME. Individual, collective, national, European, social, cultural; no matter how we classify it, it won’t stop being shame. The only way to wash out this shame is by at long last listening to the immigrants’ voice, by learning their rights and by fighting with them.

• RESPECT AND SOLIDARITY TO THE STRUGGLE OF 300 HUNGER STRIKERS

• CANCELLATION OF PLAN FOR THE CREATION OF FENCE IN EBRO

• REPEAL OF FRONTEX

• CLOSURE OF MODERN CONCENTRATION CAMPS

• OPENING OF BOARDERS FOR ALL THE PEOPLE WHO NEED DISPLACEMENT.

• FACTUAL SOLIDARITY TO ALL IMMIGRANTS

INITIATIVE SOLIDARITY TO THE IMMIGRANTS (XANTHI-ISKETCHE), 27-1-11

venna.espivblogs.net

«ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΑΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΖΗΤΑΜΕ»

…γράφουν στο πανό τους οι 300 μετανάστες που κάνουν απεργία πείνας από τις 25 Γενάρη, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, διεκδικώντας τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών και την κατοχύρωση ίσων πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Η μαζική αυτή απεργία πείνας αποτελεί μια απελπισμένη, αλλά και αποφασισμένη μορφή απάντησης στις επιλογές, στις στάσεις και στις πρακτικές εις βάρος των μεταναστών, αφενός από την πλευρά της εξουσίας κι αφετέρου από την πλευρά της κοινωνίας.

Η μέχρι σήμερα ασκούμενη ελληνική μεταναστευτική πολιτική έχει να επιδείξει μια σειρά από μέτρα και νόμους που καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και συμβάλουν στο να διαχωρίσουν τα εργατικά συμφέροντα. Συνοπτικά:

-Ένοπλο κυνηγητό απώθησης εξαθλιωμένων ανθρώπων από ένστολους σε χερσαία και υδάτινα σύνορα, σε λιμάνια και σταθμούς μετακίνησης,

-Κράτηση νεοεισερχόμενων μεταναστών σε σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου επικρατούν η πλήρης αστυνομική αυθαιρεσία, το κρύο, ο φόβος, η πείνα, οι αρρώστιες, η βρωμιά, ο συνωστισμός, η άγνοια,

-Χιλιάδες ανεξέταστες αιτήσεις ασύλου,

-Άγρια πογκρόμ κι επιχειρήσεις «σκούπα» με ξυλοδαρμούς, συλλήψεις κι απελάσεις,

-Ξενοφοβική και ρατσιστική προπαγάνδα των Μ.Μ.Ε. με σκοπό τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης,

-Εξασφάλιση φτηνής, ανασφάλιστης, σκληρής, χωρίς κανένα δικαίωμα εργασίας,

-Τεράστιο και συνάμα αδιευκρίνιστο αριθμό δολοφονημένων μεταναστών από “τυχαίες εκπυρσοκροτήσεις”, ”αδιευκρίνιστες συνθήκες”, ”παθολογικά αίτια”, ”ανεξήγητες αυτοκτονίες”, “νάρκες στον Έβρο”, “πνιγμούς στο Αιγαίο”, “εργατικά ατυχήματα”, “οργισμένους κι οπλισμένους ντόπιους”.

Οι σημερινές προθέσεις της κυβέρνησης, είναι οι εξής: “θα μείνουν στην Ελλάδα μόνο οι νόμιμοι μετανάστες” (σκέτη κοροϊδία, καθώς στην Ελλάδα το ποσοστό ικανοποίησης των αιτούντων ασύλου είναι μόλις 1%!!!!), “η φύλαξη των συνόρων είναι ζήτημα εθνικής κυριαρχίας” (δηλώσεις Παπουτσή στη Βουλή κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου για το νέο καθεστώς παροχής ασύλου). Ο διαχωρισμός των εργατών σε έλληνες και ξένους με –δήθεν- διαφορετικά συμφέροντα, συμβάλει στον αποπροσανατολισμό της εργατικής τάξης από τον πραγματικό της εχθρό, το σύστημα.

Η πρόσφατη δράση της πανευρωπαϊκής, πάνοπλης κι υπερσύγχρονης συνοριοφυλακής FRONTEX στο Β.Α. Αιγαίο και στα χερσαία ελληνοτουρκικά σύνορα και η εξαγγελία για δημιουργία φράχτη στον Έβρο αποσκοπούν στην υλοποίηση αυτών των πολιτικών προθέσεων.

Η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας φαίνεται να συναινεί στις νομοθετικές κι εκτελεστικές επιταγές εις βάρος των μεταναστών, όπως τα παρουσιάζουν Κυβερνώντες, πολιτικά φερέφωνα και τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ, που όχι μόνο έρχονται σε αντίθεση με την ανθρώπινη λογική, αλλά και που υπονομεύουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η άκριτη αποδοχή και χρήση των όρων-εννοιών «παράνομοι» και «λαθραίοι» μετανάστες, αναφορικά με ανθρώπους που απλά δεν έχουν χαρτιά, όχι μόνο επιβεβαιώνουν την παραπάνω διαπίστωση, αλλά υπονομεύουν την κοινωνική συνείδηση, συγκαλύπτουν, συντηρούν και ιδεολογικοποιούν την κοινωνική υποκρισία.

Οι άνθρωποι που ταξιδεύουν από τα βάθη της ανατολής και του νότου, δηλαδή από τα βάθη της φτώχιας, του πολέμου, των δικτατοριών και της πείνας, έρχονται στο βορρά και τη δύση του “υψηλότερου βιοτικού επιπέδου” και του “σεβασμού των ανθρώπινων δικαιωμάτων” για μια καλύτερη ζωή. Κι ας είναι ο ίδιος βορράς κι η ίδια δύση κύριοι υπαίτιοι για την κατάσταση που επικρατεί στις χώρες τους.

Η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας έχει ξεχάσει τη δικιά της, καθόλου μακρινή, ιστορία μετανάστευσης. Αναγνωρίζοντας τις διαφοροποιήσεις του μεταναστευτικού φαινομένου, όπως αυτές ορίζονται από τις κοινωνικές κι ιστορικές συνθήκες του τότε και του τώρα, οφείλουμε, ωστόσο, να αναδείξουμε ότι αυτή η ιστορία της ελληνικής μετανάστευσης έχει αποσιωπηθεί από τα σχολικά βιβλία, δεν προβάλλεται στην τηλεόραση, έχει κοιμηθεί κάτω από το συλλογικό ασυνείδητο της αλβανοφοβίας και της ισλαμοφοβίας, εκδικείται την τύχη της μέσα στα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα της Μανωλάδας, αποτελεί ρετσινιά για τους θερμοκέφαλους τραμπούκους που φυτοζωούν στην πλ. Αττικής και στην Ηγουμενίτσα, επιτελεί το ηθικό της καθήκον μέσω των εκκλησιαστικών συσσιτίων, ξεχρεώνει το πολιτικό της χρέος με συμβολικές συναυλίες κι ανθρωπιστικά διαγγέλματα.

Αν –με πιθανή την εγκυρότητα και την αξιοπιστία των πρόσφατων δημοσκοπήσεων- πιστέψουμε ότι έχει εξασφαλιστεί η κοινωνική συναίνεση για τη δημιουργία του φράχτη στον Έβρο, αν βλέπουμε τους μετανάστες, τους πλέον αδύναμους στην κοινωνική πυραμίδα, ως οικονομικούς μας ανταγωνιστές στο πλαίσιο της κρίσης του καπιταλισμού, αν η αστυνομοκρατία κολακεύει τη δημοκρατία μας, αν βρίσκουμε αποκούμπι στους φασίστες για την κατάντια της υποβαθμισμένης, από τους πολιτικούς παράγοντες που οι ίδιοι επιλέξαμε, γειτονιάς μας, αν βάλαμε στο ράφι του πολιτικού μας αρχείου τους αγώνες για το γκρέμισμα του τείχους στο Βερολίνο και στο Ισραήλ, αν υπερηφανευόμαστε για την ακαδημαϊκή μας κοινότητα που βραβεύει ακροδεξιούς εθνικιστές εκπαιδευτικούς, αν ανεχόμαστε μέσα στα δημοτικά μας συμβούλια ναζιστικούς χαιρετισμούς, αν ο κοινωνικός και ταξικός μας αγώνας περιορίζεται στη διεκδίκηση δικαιωμάτων μόνο των συνδικαλιστικών ή πολιτικών μας συντεχνιών, τότε ένα μόνο συναίσθημα σίγουρα θα κουβαλάμε μέχρι τον τάφο μας και θα το κληρονομήσουμε και στα παιδιά μας:

ΤΗ ΝΤΡΟΠΗ, ατομική, συλλογική, εθνική, ευρωπαϊκή, κοινωνική, πολιτισμική…όπως κι αν τη χαρακτηρίσουμε δεν θα πάψει να είναι ντροπή. Ο μόνος τρόπος να ξεπλύνουμε αυτή τη ντροπή είναι να ακούσουμε επιτέλους τη φωνή των μεταναστών, να μάθουμε το δίκιο τους και να αγωνιστούμε μαζί τους.

-ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΚΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ 300 ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ

-ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΓΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΦΡΑΧΤΗ ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ

-ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ FRONTEX

-ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΩΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

-ΑΝΟΙΓΜΑ ΤΩΝ ΣΥΝΟΡΩΝ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗΣ

-ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ (ΞΑΝΘΗ), 27-1-11

venna.espivblogs.net

venna@espiv.net.