«Δος μοι τούτον τον ξένον»

«Δος μοι τούτον τον ξένον»

Στις άκρες της πόλης όταν σκοτεινιάζει κάτι μορφές ξεχωρίζουν από τους όγκους της νύχτας. Σώματα ρευστά, χάνονται ,ενώνονται και χωρίζονται, πόδια πρησμένα , κορμιά παρατημένα, μαθημένα στη σκόνη στο κρύο στα άδεια βλέμματα.

Σκύλοι με πεσμένα αυτιά, αγριεμένοι στο φόβο στη μνήμη. Το μεγαλύτερο μαρτύριο όλων.

«Ένα παιδί ρωτά : Είπες ο πατέρας θα έρθει σύντομα,

θα φέρει παπούτσια ,θα φέρει μπαλόνι»1.

Ούτε η αγάπη, ούτε η συγκίνηση , ούτε ο θεός δε φτάνει, πλάσματα καθημαγμένα , εύκολα στον τρόμο του ξαναθυμάμαι.

«Μια μητέρα πλάι στο σπασμένο παράθυρο απορροφημένη

από το αναβόσβημα ενός μακρινού αστεριού. ΄΄Αχ γιε μου΄΄».2

Ο Διονύσιος Σολωμός αγόραζε λέξεις για να γράψει τα ποιήματα του. Δεν ήξερε καλά ελληνικά. Στην ταινία του Αγγελόπουλου «Μια αιωνιότητα και μια μέρα» ο Σολωμός αγοράζει τη λέξη ξενάκι. Η ελληνική παράδοση κάτι γνώριζε από ξένους, τους θεωρούσε ιερούς, ικέτες.

«Αιδείσθε ξενίων κεχρημένων ηδέ δόμοιο» Να σέβεστε όποιον για σπίτι αναγκεύεται και για φιλοξενία(Όμηρος).

Η λέξη θεμίξενος, εκείνος δηλαδή που φέρεται δίκαια στον ξένο, υπήρξε άπαξ στα ελληνικά, όπως σημειώνει ο Παντελής Μπουκάλας, υπήρξε στο στόμα του Πινδάρου μα χάθηκε, το ποίημα και η λέξη σώπασε για να μη νιώθουμε τύψεις όσο δε σεβόμαστε τον πολιτισμό που υποδεικνύει! 3.

Από θεμίξενοι , ξενότιμοι και φιλάλληλοι, γίναμε ξενηλάτες. Σαν τη γυναίκα της Ζάκυνθος, στο ποίημα του Σολωμού που όταν επερίσσεψαν οι χρείες στο Μεσολόγγι, αυτή τις εκδίωξε τις Μεσολογγίτισσες. Ο ξένος κάθε φορά σε κάθε περίσταση νοηματοδοτείται διαφορετικά , είναι και ένας άλλος είτε ομόφυλος είτε αλλόφυλος.

Η απεργία πείνας των 300 μεταναστών, ανθρώπων σε ξενότητα, που διεκδικούν μια λύση για τη ζωή τους μας έφερε αντιμέτωπους με μια απώλεια, την έκλειψη της αθωότητας , της εγκαρδιωσύνης μας. Μαζί απωλέσαμε και τη ψευδαίσθηση μιας χώρας δημοκρατικής, κατάλυμα και προορισμό των εκδιωκομένων. .

Ο ρατσισμός σήμερα, λέει ο Ζαχίρ Αχταρί ,πολιτικός πρόσφυγας παλιά στην χώρα μας, είναι πιο πολύπλοκος από τον απλό και καθαρό ρατσισμό του παρελθόντος . Δεν μπορεί να εκφραστεί ανοιχτά, χωρίς προσωπείο, είναι πιο έμπειρος και έξυπνός, μπορεί να επιλέξει ανάμεσα σε διάφορες μορφές για να δράσει. Ο ρατσισμός είναι ενστικτώδης στους ανθρώπους , δεν χρειάζεται να υπάρξει ιδιαίτερο πρόγραμμα ρατσιστικών πράξεων. Είναι αρκετό να διεγείρει κανείς αυτή την αίσθηση ή να τροφοδοτήσει αυτή την άποψη.

Ο Αλέξανδρος Καλλίνικος επισημαίνει ότι ο ρατσισμός δεν είναι παλιός όσο η ανθρώπινη φύση αλλά είναι δημιούργημα του 17ου και 18ου αιώνα και διαμορφώθηκε για να δικαιολογήσει την εκμετάλλευση της εργασίας των Αφρικανών σκλάβων στο Νέο Κόσμο είναι μέρος της διαδικασίας κατά την οποία ο καπιταλισμός έγινε κυρίαρχος 4.

« Δε ρωτάμε ο ένας τον άλλο γιατί αφήσαμε τη χώρα μας ή από πού είναι , γιατί βλέπουμε ότι πίσω από κάθε συννεφιασμένο βλέμμα κρύβεται μια μεγάλη τραγωδία και ατελείωτες λύπες .

Καθένας προσπαθεί να ξεχάσει, τουλάχιστο για λίγο, κανείς δεν αισθάνεται τόσο γενναίος για να επιστρέψει στη μνήμη του»5.

Οι 300 απεργοί πείνας μετανάστες, μέσα από τις σωματικές πειθαρχίες οργάνωσαν στρατηγικές αντίστασης και δημιούργησαν ανοιχτές πιθανότητες για τη ζωή τους . Σε μας μένει να συμμεριστούμε το βάσανο της ξενότητας τους και να δημιουργήσουμε μαζί κοινωνίες χωρίς φόβους και αποκλεισμούς.

Ο Πέτερ Χάντκε λέει «αν μου ζητούσαν να αναφέρω ένα βασικό νόμο , θα έλεγα πρώτα το νόμο της φιλοξενίας , τον αρχέγονο από τον οποίο κατάγονται όλοι οι υπόλοιποι»6.

«Δος μοι τούτον τον ξένον, τον εκ βρέφους ως ξένον ξενωθέντα εν κόσμω.

Δος μοι τούτον τον ξένον, ον ομόφιλοι μισούντες θανάτουσιν ως ξένον.

Δος μοι τούτον τον ξένον, ον ξενίζομεν βλέπων του θανάτου το ξένον.

Δος μοι τούτον τον ξένον όστις οίδε ξενίζειν τους πτωχούς τε και ξένους.

Δος μοι τούτον τον ξένον, ίνα κρύψω εν τάφω, ος ως ξένος ουκ έχει την κεφαλήν που κλίναι»

(Ασματικόν πλάγιος α΄ ήχος όταν επιστρέφει ο επιτάφιος).

Παπαδοπούλου Λένα

1.2.5. ποιήματα του Ζαχίρ Αχταρί από το βιβλίο «Πού είναι ο Προμηθέας;»εκδόσεις Προλεταριακή Σημαία

3. Αποσπάσμα από κείμενο του Παντελή Μπουκάλα, περιέχεται στο βιβλίο του Κυριάκου Κατζουράκη «Ο δρόμος προς τη δύση» εκδόσεις Μεταίχμιο

4.Απόσπασμα κειμένου του Αλέξανδρου Καλλίνικου από το βιβλίο «Ρατσισμός» εκδόσεις Εργατική Δημοκρατία

6.Απόσπασμα κειμένου του Πέτερ Χάντκε από το βιβλίο «Ρωτώντας με δάκρυα στα μάτια» από τις εκδόσεις Εξάντας.


(αναδημοσίευση από την “Αυτόνομη παρέμβαση”, αρ. τεύχους 85, Ξάνθη)

Εξέγερση στο Φυλάκιο

Σύμφωνα με αναφορά του Τhrakinet, το βράδυ της Τρίτης 30 Νοέμβρη ξέσπασε εξέγερση στο κέντρο κράτησης στο Φυλάκιο:

Ιδιαίτερα σοβαρή χαρακτηρίζεται η εξέγερση των παράνομων μεταναστών στο Φυλάκιο του Κυπρίνου, καθώς σύμφωνα με τους αστυνομικούς, οι φιλοξενούμενοι βραχυκύκλωσαν το ηλεκτρικό σύστημα και στο σκοτάδι προκάλεσαν φθορές στο κτίριο. Για την αποκατάσταση της τάξης, κλήθηκαν διμοιρίες αστυνομικών από την Ορεστιάδα, καθώς και συνεργεία για την αποκατάσταση των ζημιών. Σύμφωνα με τον γραμματέα των αστυνομικών υπαλλήλων Έβρου Κώστα Χατζηαναγνώστου, οι εξεγέρσεις είναι συχνές αλλά αυτήν την φορά τέθηκε σε κίνδυνο και η ασφάλεια των αστυνομικών.

http://www.thrakinet.tv/index.php?option=com_content&view=article&id=5285:2010-12-02-18-06-34&catid=33:2010-02-22-12-28-49&Itemid=100004



Πυρ για πρόσφυγες, άσυλο

Τις συνθήκες κόλασης, που ζουν οι πρόσφυγες και οι αιτούντες άσυλο στην Ελλάδα, περιγράφει ο επίτροπος για τα ανθρώπινα δικαιώματα του Συμβουλίου της Ευρώπης Τόμας Χάμαρμπεργκ, σε πολυσέλιδη γραπτή του παρέμβαση, που υποβλήθηκε χθες στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στο πλαίσιο του νέου δικαιώματος που έχει να παρεμβαίνει «ως τρίτος» στη διαδικασία εξέτασης υποθέσεων για τα δικαιώματα των αιτούντων άσυλο στις ευρωπαϊκές χώρες.

Υπογραμμίζει ότι, παρά τις συστάσεις του, η Ελλάδα δεν έχει ακόμη προσχωρήσει στο πρωτόκολλο 4 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του… 1963 που, μεταξύ άλλων, απαγορεύει τις συλλογικές απελάσεις αλλοδαπών.

Γνωστοποιεί ότι, από τον Φεβρουάριο που ήλθε στην Ελλάδα, έχει καλέσει τις αρχές να προχωρήσουν άμεσα στις αναγκαίες νομοθετικές και διοικητικές αλλαγές στο σύστημα ασύλου για την προσαρμογή του προς τα διεθνή και ευρωπαϊκά πρότυπα προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων προσφύγων και αιτούντων άσυλο.

Είναι ιδιαίτερα επικριτικός για την πολιτική ασύλου που ακολουθεί η χώρα, σημειώνοντας ότι από τις 15.928 αιτήσεις ασύλου που υποβλήθηκαν στην Ελλάδα το 2009, μόνο το 0,04% έγινε αποδεκτό ενώ η ιδιότητα του πρόσφυγα αναγνωρίσθηκε μόνο στο 0,06% των περιπτώσεων.

Επικαλούμενος στοιχεία που του προσκόμισαν η Ελληνική Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, ο Ελληνας Συνήγορος του Πολίτη και το Γραφείο της UNHCR στην Ελλάδα, αναφέρεται σε περιπτώσεις όπου αστυνομικοί, επιφορτισμένοι με το έργο της υποδοχής αιτούντων άσυλο, είτε δεν παρέλαβαν τις αιτήσεις των ενδιαφερομένων είτε τις παρέλαβαν αλλά δεν τις… καταχώρισαν.

Αυτές και άλλες δυσλειτουργίες στον τομέα υποδοχής προσφύγων, τονίζει ο επίτροπος, λειτουργούν αντίθετα προς τις συμβάσεις προστασίας των δικαιωμάτων τους ενώ, πολλές φορές, θέτουν σε κίνδυνο την ίδια τη ζωή των αιτούντων άσυλο αλλά και των παιδιών τους. Τα δικαιώματά τους για κοινωνική και ιατρική βοήθεια προβλέπονται, όπως τονίζει, από τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη που έχει κυρώσει και η Ελλάδα.

Ομαδικές απελάσεις

Διαπιστώνει ότι η Ελλάδα εξακολουθεί να εφαρμόζει την τακτική των ομαδικών απελάσεων προσφύγων και αιτούντων άσυλο και το 2009 και 2010, παρά το γεγονός ότι αυτό αντιστρατεύεται την ΕΣΔΑ.

Επισημαίνει δε ότι, κατά τη διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψής του στην Ελλάδα, υπήρξε νέο κρούσμα βίαιης επαναπροώθησης 43 Κούρδων που έφθασαν στα Χανιά της Κρήτης στις 18 Ιουλίου 2009.

Τους καλοκαιρινούς μήνες του 2009, αναφέρει, πραγματοποιήθηκαν κι άλλες συλλογικές απελάσεις αιτούντων άσυλο, σε ομάδες των 30 έως και των 120 ατόμων, προς την Τουρκία, από τα σύνορα του Εβρου και από διάφορα νησιά του ανατολικού Αιγαίου.

Επικαλούμενος μαρτυρίες δικηγόρων προσφύγων, υποστηρίζει ότι ανάλογες ομαδικές απελάσεις έγιναν τον Δεκέμβριο του 2009 και στο διάστημα Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου 2010.

Αναφέρει ακόμη ότι, στις 5 Φεβρουαρίου 2010, το Πλημμελειοδικείο της Ροδόπης καταδίκασε 42 πρόσφυγες από το Ιράκ, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές, με την κατηγορία της περιφρόνησης της Αρχής και υλικές ζημίες, και διέταξε την απέλασή τους, χωρίς να τους παρασχεθεί η δυνατότητα να επικοινωνήσουν με δικηγόρο ή να τους μεταφραστεί το κατηγορητήριο.

Απάνθρωπες συνθήκες

Επισκεπτόμενος, όπως αναφέρει, στις 8 Φεβρουαρίου 2010, την ευρύτερη περιοχή της Πάτρας βρήκε πάνω από 500 πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο, από το Αφγανιστάν, τη Σομαλία, το Σουδάν, τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή, να κοιμούνται στο ύπαιθρο, σε εγκαταλελειμμένα βαγόνια τρένων και κάτω από ελιές, χωρίς δυνατότητα πρόσβασης σε υπηρεσίες υγείας και κοινωνικές παροχές.

Επικαλούμενος στοιχεία της Ελληνικής Ενωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, ο επίτροπος εκφράζει την έντονη ανησυχία του για τα όσα συμβαίνουν σ’ ένα νέο κέντρο κράτησης, στη Βέννα της ΒΑ Ελλάδος.

Για κέντρο, σημειώνει, χρησιμοποιείται μία παλιά γεωργική αποθήκη, που έχει χωριστεί σε έξι διαμερίσματα, στο καθένα των οποίων υποχρεούνται να διαμένουν 15-25 άτομα, χωρίς ντους και w.c. και δίχως καμία γενικότερη μέριμνα καθαριότητας του χώρου. *

Του ΝΙΚΟΥ ΡΟΥΣΣΗ sisour@orange.fr

Απο την Ελευθεροτυπία, 17/03/10