Κέντρο Κράτησης Βέννα 2010- Το Σύγχρονο Κολαστήριο.
Το κέντρο κράτησης μεταναστών και προσφύγων στη Βέννα(Κομοτηνή), είναι ένας από τους χώρους κράτησης στην ηπειρωτική Ελλάδα, και για τους ανθρώπους που στοιβάζονται εκεί ,είναι ο τελευταίος σταθμός πριν την απέλαση. Αυτά τα κέντρα, κυρίως σε Ροδόπη και Έβρο, μαζί με τα αντίστοιχα που βρίσκονται στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου(Σάμος,Χίος, Μυτιλήνη), αποτελούν την ανατολική συνοριακή γραμμή της Ευρώπης- φρούριο. Όσο αφορά το νομικό καθεστώς που υπάγεται το συγκεκριμένο κέντρο κράτησης Βέννα, είναι αμφισβητήσιμο, καθώς λειτουργεί εκτός θεσμικού και κανονιστικού πλαισίου. Τόσο η Βέννα, όσο και το Φυλάκιο του Κυπρίνου στον Έβρο, αναφέρονται εσφαλμένα ως Ειδικοί Χώροι Παραμονής Αλλοδαπών, καθώς δεν έχουν ιδρυθεί με τις διατυπώσεις του άρθρου 81 του ν.3386/2005 και δεν υπάρχει καν ιδρυτική πράξη που να ορίζει τη λειτουργία του. Ουσιαστικά, λειτουργεί σαν παράρτημα του αστυνομικού τμήματος των Σαπών. Δεν υπάρχει ωστόσο καμία διακριτική πινακίδα που να παραπέμπει σε κτίριο που ανήκει σε κρατικό φορέα. Οι αρμόδιες υπηρεσίες, δηλαδή η αστυνομία και η νομαρχία Ροδόπης ρίχνουν τις ευθύνες η μια στην άλλη, με αποτέλεσμα στο κέντρο οι συνθήκες να είναι οι χειρότερες και να καταπατούνται συστηματικά τα δικαιώματα των ανθρώπων που κρατούνται εκεί.
Οι εικόνες από το εσωτερικό του κέντρου είναι φριχτές και θυμίζουν τις χειρότερες φυλακές. Οι κρατούμενοι βρίσκονται σε πλήρη σύγχυση και δεν έχουν καμία επικοινωνία με τον έξω κόσμο.( Ενδεικτική είναι η περίπτωση των απεργών πείνας, των οποίων η τετραήμερη απεργία έγινε γνωστή την ημέρα που επισκεφτήκαμε τα κελιά). Δεν τους γίνονται γνωστά τα δικαιώματά τους, ο χρόνος κράτησης, δεν ενημερώνονται για τις διαδικασίες ασύλου, ενώ δεν υπάρχουν ούτε διερμηνείς, ούτε δικηγόροι και γιατροί. Οι συνθήκες υγιεινής είναι επίσης άθλιες, οι άνθρωποι κοιμούνται σε τσιμεντένια κρεβάτια χωρίς στρώματα, χωρίς κανένα είδος θέρμανσης, παρόλο που το κτίριο είναι μια τεράστια πρώην αποθήκη και πολύ κρύα. Δεν έχει δηλαδή τα χαρακτηριστικά ενός χώρου που ζούνε άνθρωποι. Πρόβλημα υπάρχει και κατά τον προαυλισμό, λόγω υπερπληθυσμού των κελιών ( αυτό χρησιμοποιούν οι φύλακες ως δικαιολογία) πράγμα που δημιουργεί μεγάλη ψυχολογική πίεση στους μετανάστες που βρίσκονται έγκλειστοι για πάνω από δέκα μέρες και βγαίνουν ελάχιστες φορές από τα κελιά τους. (στις φυλακές δεν έχουν το δικαίωμα προαυλισμού μόνο όσοι τιμωρούνται ).
Η σύσταση του πληθυσμού στα κελιά ποικίλει και αποτελείται από
1. απελάσιμους ( μόνον όσοι είναι από Τουρκία, Αλβανία)
2.μη απελάσιμους
3.αιτούντες άσυλο
Στα κελιά υπάρχουν άνθρωποι από Αφγανιστάν, Πακιστάν, Παλαιστίνη, Ιράκ, Ιράν, Συρία, Μπαγκλαντές και ελάχιστοι από Τουρκία.
Οι πιο επείγουσες ανάγκες είναι Ιατρικός έλεγχος ,Νομική υποστήριξη και η Θέρμανση. Επίσης είναι ανάγκη για καλύτερη σίτιση ,κουβέρτες, στρώματα και ρουχισμό.
*To κείμενο γράφτηκε μετά την επίσκεψη μέσα στο κέντρο κράτησης Βέννα-Ροδόπης, το Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2010
Γκέντι Γκούρι
Δίκτυο Clandestina